Miasto Poznań, pierwsza stolica biskupia w Polsce i przez wiele lat siedziba Prymasów Polskich, kolebka państwowości i chrześcijaństwa, a w latach trzydziestych minionego wieku siedziba najwyższych władz Akcji Katolickiej, była w dniach od 23 do 25 listopada 2001 r. gospodarzem I Krajowego Kongresu Akcji Katolickiej. Z Watykanu przybył abp Stanisław Ryłko ? przewodniczący dykasterii zajmującej się laikatem w Kościele, przywożąc ze sobą szczególne pozdrowienie od Ojca Świętego Jana Pawła II. Polski Kościół hierarchiczny reprezentowali: kard. Józef Glemp ? Prymas Polski, bp Piotr Jarecki ? krajowy asystent kościelny Akcji Katolickiej, księża biskupi z różnych diecezji oraz księża asystenci Diecezjalnych Instytutów Akcji Katolickiej z całego kraju. Na Kongres przybyły również delegacje Akcji Katolickiej z Francji i Włoch, a także z Polskiego Instytutu AK w Londynie.
Kongres stał się dla wielu z nas zachętą do aktywnego włączenia się w życie Kościoła w Polsce, jak tego pragnął Ojciec Św. Jan Paweł II, inicjator odrodzenia w Polsce Akcji Katolickiej. Podczas kongresu odbyła się sesja plenarna z udziałem świeckich i duchownych wykładowców poświęcona m. in. odpowiedzialności świeckich za państwo i wyzwaniom, jakie przed chrześcijanami stawia współczesność. Czas poznańskiego spotkania przepełniony był modlitwą. Codzienne Eucharystie, homilie, wykłady pozwoliły zrozumieć sens hasła ?Chrystus nadzieją przyszłości?. Wybitni prelegenci wskazywali zadania Akcji Katolickiej we współczesnym świecie. Przede wszystkim podkreślali rolę, jaką świeccy mają do spełnienia w Kościele. Powinni oni na co dzień brać w swoje ręce odpowiedzialność za sprawy rodzinne, społeczne, zawodowe, dawać świadectwo swej przynależności do Chrystusa.
Wielkim przeżyciem dla mnie była uroczystość, która miała miejsce trzeciego dnia kongresu, kiedy to na Placu Mickiewicza pod słynnymi Krzyżami Poznańskimi kilkutysięczny tłum członków Akcji Katolickiej oddał hołd relikwiom św. Wojciecha ? pierwszego męczennika za wiarę ? przywiezionym specjalnie na tę okazję z Gniezna. Czułam wówczas, że dzieje się coś wyjątkowego, szczególnego dla całego narodu. Widok pochodu, w którym członkowie Akcji Katolickiej z całej Polski ze sztandarami i transparentami przeszli głównymi ulicami do rynku i fary poznańskiej, pozostał w mej pamięci do dziś. Jeszcze teraz słyszę słowa śpiewanej wtedy pieśni: ?Bądźmy dla innych solą ziemi, światłem świata, a Duch Boży niechaj działa poprzez nas. Otwarte serca i apostolski zapał, niech powiodą nas drogą życia w każdy czas?. W czasach obecnych, na progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, trzeba powrócić do korzeni wiary i czerpać przykłady z życia pierwszych chrześcijan.
Wyjście na ulice, które były udekorowane obrazami Chrystusa i postaciami świętych utwierdzały wszystkich biorących udział w uroczystościach w przekonaniu, że Akcja Katolicka powinna stanowić dla Kościoła i państwa siłę i podporę w codziennej ewangelizacji, przejawiającej się konkretnym działaniem dla dobra innych. Trzeba się dzielić wiarą i dobrami materialnymi, trzeba odważnie i bezkompromisowo wyznawać Chrystusa przed całym światem, trzeba prawdziwie miłować Boga i bliźniego. Dotyczy to zarówno duchownych jak i świeckich.
Zwieńczeniem Kongresu była Msza św. transmitowana przez TV Polonia, koncelebrowana przez Kardynała Józefa Glempa, Prymasa Polski, która zakończyła się odczytaniem przesłania i uroczystym błogosławieństwem udzielonym przez księży biskupów. Myślę, że I Kongres Akcji Katolickiej był ważnym wydarzeniem dla każdego współczesnego katolika w Polsce.
?W czasie, kiedy sytuacja społeczna, gospodarcza, kulturalna i polityczna nie daje nazbyt wielu powodów do radości, a sprzyja raczej przygnębieniu, pragniemy podzielić się z wszystkimi naszymi braćmi i siostrami radością wewnętrzną wypływającą z żywej i autentycznej wiary? ? napisali w orędziu radości uczestnicy kongresu. Ja też do nich się przyłączam.
Irmina Malewicka
2015-04-15
