W odpowiedzi na zachętę Ojca Franciszka, który podkreśla, że Pielgrzymka w Roku Jubileuszu Miłosierdzia Bożego staje się znakiem, że miłosierdzie jest celem, który mamy osiągnąć, a który wymaga zaangażowania i poświęcenia, Akcja Katolicka przy parafii Ducha Świętego w Ełku, w dniach 08 -11 września 2016 r. zorganizowała pielgrzymkę parafialną szlakiem św. Jana Pawła II i Świadków Miłosierdzia.
Wędrówkę rozpoczęliśmy od Wadowic – rodzinnego miasta Papieża, położonego na Pogórzu Wadowickim w sąsiedztwie Beskidu Małego. Zwiedzaliśmy dom, w którym Karol Wojtyła przyszedł na świat, spędził dzieciństwo i młodość aż do zdania matury w 1938 r. Zgromadzone tutaj osobiste pamiątki, fotografie, dokumenty np. świadectwa szkolne pozwoliły nam lepiej poznać Ojca św. jako człowieka, Jego młodzieńcze zainteresowania, uzmysłowić sobie jak wielkie znaczenie w kształtowaniu Jego osobowości odgrywała religia i nauka. Eucharystia i pobyt w Bazylice Ofiarowania N.M.P. pozwoliły nam na chwile zadumy, szczególnie przy chrzcielnicy, gdzie został ochrzczony Jan Paweł II.
Spacerując po wadowickim rynku nie mogliśmy nie skosztować ?papieskich kremówek?. Zastanawialiśmy się czy smakują tak samo jak te, o których wspominał Ojciec Św. w czasie pamiętnego spotkania z wiernymi w 1999r. Kiedy wyjeżdżaliśmy z Wadowic, nasza uwaga skupiła się na górzystym krajobrazie Podgórza Wadowickiego porośniętego kompleksem lasów, rozciętego malowniczą doliną Skawy.
Trasa pielgrzymki prowadziła nas do Kalwarii Zebrzydowskiej – niewielkiego miasta na Pogórzu Karpackim, położonego niedaleko Krakowa. Najbardziej zostało rozsławione przez założony tutaj ponad 400 lat temu Klasztor Bernardynów i wybudowane Sanktuarium ze słynnymi ?kalwaryjskimi dróżkami? na wzór Jerozolimy. Ze względu na wyjątkowe walory architektoniczne, historyczne, kulturowe i religijne, gdzie kultywowane są od wieków słynne Misteria Męki Pańskiej i Wniebowzięcia Matki Boskiej Kalwaria zwana jest ?polską Jerozolimą?. Obecnie jest to jedno z najsłynniejszych miejsc kultu religijnego w Polsce z cudownym obrazem Matki Boskiej Kalwaryjskiej tak bliskie sercu Papieża – Polaka.
Karol Wojtyła w ciągu swego życia bardzo często pielgrzymował do kalwarii i przybył również w czasie ostatniej pielgrzymki do Polski. Zwiedziliśmy bazylikę i zabudowania klasztorne. W sanktuarium przechowywane są pamiątki związane z pobytem Ojca Świętego w tym słynna papieska, złota róża zdobiąca Obraz Matki Boskiej Kalwaryjskiej. Na terenie Polski można zobaczyć drugą taką różę tylko w Sanktuarium Jasnogórskim. Duże zainteresowanie wzbudziła makieta przedstawiająca całą zabudowę klasztorną wraz z 7 km ?kalwaryjskich dróżek?. W Godzinie Miłosierdzia przeszliśmy drogę krzyżową ?Dróżkami Pana Jezusa?.
W sobotni poranek, ze wzgórz Kalwarii udaliśmy się do Krakowa na cmentarz Rakowicki, gdzie przy grobie rodziców Papieża Polaka poleciliśmy Miłosierdziu Bożemu zmarłych z naszych rodzin. Dopełnieniem modlitwy były zapalone świece, przy których odnawialiśmy nasze przyrzeczenia chrzcielne w czasie poprzedniej pielgrzymki w Toruniu.
Następnie pojechaliśmy do sióstr Albertynek do Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta, które wiąże się ściśle z kultem św. Brata Alberta i bł. Siostry Bernardyny oraz obrazu Ecce Homo. W sanktuarium siostra Beata w ciekawy sposób przybliżyła nam postać św. Brata Alberta, jego życie i drogę powołania. ?Nie chcemy jeść odpadków ze stołów bogaczy?- te słowa zainspirowały Ojca Ubogich do założenia domu dla nich domu. Siostra zachęcała, aby jak najmniej oceniać drugiego człowieka, tego ubogiego, najbardziej zeszpeconego, bo tak naprawdę nie znamy historii jego życia. Obraz Ecco Homo namalowany przez św. Brata Alberta swą głębią wyraża duchową drogę Brata Alberta, od Adama – artysty malarza do Ojca Ubogich. W zdeprawowanych twarzach żebraków i włóczęgów Brat Albert dostrzegł Znieważone Oblicze Chrystusa. Doświadczywszy tego zrozumiał, że swojego obrazu na płótnie już nie dokończy, lecz będzie odnawiał wizerunek Boga w człowieku zdeprawowanym i odepchniętym przez innych.
Po prelekcji mogliśmy zwiedzić wystawę ukazującą życie i działalność św. Brata Alberta i bł. Siostry Bernardyny oraz zgromadzeń albertyńskich. Umieszczono na niej także pamiątki z czasów Założyciela. Zwieńczeniem naszego pobytu w sanktuarium było śniadanie o chlebie i wodzie.
Kolejnym punktem było zwiedzanie Krakowa szlakiem Jana Pawła II zakończone pod oknem papieskim przy Franciszkańskiej 3. Udaliśmy się potem do krakowskich Łagiewnik, gdzie w Godzinie Miłosierdzia odmówiliśmy Koronkę do Bożego Miłosierdzia wypraszając potrzebne łaski naszym bliskim, dla naszej parafii, diecezji oraz kapłanom. Po modlitwie i zwiedzaniu nowej Bazyliki udaliśmy się do znajdującego się w bezpośrednim sąsiedztwie pierwotnego starszego Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, gdzie złożone są relikwie siostry Faustyny Kowalskiej. Mogliśmy zobaczyć również zabudowania klasztorne, gdzie żyła i zmarła św. Faustyna.
Na Mszę Świętą udaliśmy się do Sanktuarium Świętego Jana Pawła II, które zostało uroczyście erygowane 11.06.2011 r przez ks. kard. Stanisława Dziwisza. Najcenniejszą relikwią ofiarowaną sanktuarium jest krew przekazaną przez lekarzy z kliniki Gemelli we Włoszech. Ampułka z krwią Papieża, zamknięta w szklanej szkatule, została umieszczona wewnątrz marmurowego ołtarza stojącego pośrodku ośmiobocznego Kościoła Relikwii. W Sanktuarium wierni mogą zobaczyć papieski krzyż pastoralny, ornat wraz z mitrą oraz krzyż przed którym modlił się Jan Paweł II w swojej prywatnej kaplicy w czasie ostatniej za życia drogi krzyżowej w rzymskim Coloseum w 2005 r. W Kaplicy Kapłańskiej można zobaczyć płytę z grobu Jana Pawła II pochodzącą z Grot Watykańskich Bazyliki św. Piotra w Rzymie. 23 czerwca 2013 roku, w obecności Episkopatu Polski, została poświęcona górna część świątyni. Wnętrze kościoła ozdobiły mozaiki autorstwa uznanego w świecie artysty o. Marko Ivana Rupnika SJ.
W 2015 r do Sanktuarium została przekazana bezcenną relikwia. Jest to naznaczona krwią sutanna, w którą święty Jan Paweł II ubrany był 13 maja 1981 r., w dniu zamachu na Jego życie. Bezcenna relikwia znajduje się w szklanej gablocie w Kościele Górnym.
Niedzielę rozpoczęliśmy pod ziemią Mszą św. w Kaplicy Św. Kingi w Kopalni Soli w Wieliczce. Po czym udaliśmy się do franciszkanów na spotkanie z patronem ?maluczkich? – Sługą Bożym bratem Alojzym Kosibą. Brat Alojzy cieszył się ogromną sympatią nie tylko dzieci, ale także rodziców, którzy bardzo Go lubili, cenili i poważali. Podobno żaden kwestarz nie miał takiego szczęścia u ofiarodawców, jak Br. Alojzeczek; to była wyłączna zasługa Braciszka, bo miał specjalny dar obcowania z ludźmi, a Jego pokora czyniła cuda. W klasztorze wykonywał wiele czynności takich jak naprawianie butów, zajmowanie się pszczołami, lecz podstawowym jego zadaniem była kwesta. Szczególną opieką otaczał biednych i chorych. Był człowiekiem głębokiej modlitwy oraz wzorem życia zakonnego. Zmarł dnia 4 stycznia 1939 roku. Od razu po jego śmierci wierni zaczęli modlić się przy jego grobie, powierzając jego wstawiennictwu swoje prośby. Proces beatyfikacyjny Brata Alojzego rozpoczął się w roku 1963. Przewodniczył mu biskup Karol Wojtyła. To także on, już jako kardynał metropolita krakowski, powiedział w Wieliczce: ?Duch św. Franciszka odrodził się w miejscowym klasztorze w osobie Sługi Bożego Brata Alojzego Kosiby?.
Ostatnim punktem naszego pielgrzymowania było zwiedzanie Kopalni Soli w Wieliczce. Zeszliśmy na głębokość 135 m pod ziemią. Szlak pielgrzymkowy ?Szczęść Boże?, którym podążaliśmy wiedzie przez najpiękniejsze komory i kaplice kopalni, m.in. kaplicę Św. Antoniego, kaplicę Św. Kingi, kaplicę Św. Krzyża, kaplicę Św. Jana i kaplicę Św. Jana Pawła II.
Nasze pielgrzymowanie z pewnością przyniesie obfite dary duchowe. Było także okazją do refleksji nad tym, jak nieść Miłosierdzie Boże współczesnemu światu.
Dziękujemy wszystkim uczestnikom pielgrzymki za ich otwartość i radość serca, a Panu Bogu dziękujemy za wspaniałą pogodę i za ten wspólny czas modlitwy.
Renata Różańska, wiceprezes POAK Ducha Świętego w Ełku
patrz ? galeria
2016-09-14
