Za kilka dni będziemy przeżywali Święta Wielkanocne. Ten szczególny czas Wielkiego Tygodnia niesie ze sobą tak ogromne bogactwo treści, że nie sposób dokonać ich pełnego rozważenia w krótkim tekście. Warto jednak podjąć wysiłek, aby ten święty czas nie został bezowocny.
U początku Triduum Paschalnego będziemy rozważali wartość ofiarowanej nam Komunii z Bogiem, wyrażonej w darze Sakramentu Eucharystii. Następnego dnia staniemy wobec tajemnicy Wielkiego Piątku. Pasyjny wymiar posłannictwa Jezusa Chrystusa prowadzi nas do Zmartwychwstania. Wielki owoc tego daru dopełniającego Zbawienia rodzaju ludzkiego zawsze mamy szansę przeżyć podczas Wigilii Paschalnej w sobotni wieczór. Poprzez cztery części tej liturgii otrzymujemy możliwość rozważenia prawdy o Chrystusie, jako: Świetle i Słowie Życia, źródle wieczność otwartym w Sakramencie Chrztu i podtrzymywanym w Eucharystii.
Tak często korzystamy z daru światła pod różną postacią. Nieraz wręcz jesteśmy zmuszani do jego zapalenia, a w przypadku awarii sieci elektrycznej zostajemy bezradni wobec najbardziej prozaicznych czynności życiowych. Niech pojawi się w tych dniach wdzięczność za nieoceniony dar duchowego światła, jakie płynie od Chrystusa. Dla wielu może będzie to kolejna szansa, aby przestać przekonywać wszystkich, wokoło, że słońce nie istnieje tylko dlatego, że mają zamknięte oczy. Kiedy człowiek zaczyna dostrzegać wokół Boże dzieła, staje się również bardziej wrażliwy na to co Bóg kieruje do nas w słowach objawionych na kartach Biblii. Warto zauważyć, że naprawdę jest to ?list Boga? skierowany do nas, a nie tylko dziwić się innym, zastanawiając się nad tym, co oni tam ważnego dostrzegają. Kolejne liturgie ? chrzcielna i eucharystyczna, prowadzą nas do początków naszej wiary i odpowiedzialnego jej przeżywania. Jakże często warto wówczas przypomnieć sobie wszystkie nasze decyzje życiowe, te wielkie, ale może i te, podejmowane tylko wobec najbliższej nam osoby. Tyle obietnic, zobowiązań, przyrzeczeń pojawiło się w naszym życiu! Praktykujemy je i potwierdzamy naszą dojrzałą szczerość wobec Boga, siebie i drugiego człowieka?
Wielkie tajemnice wiary, ukazane w pięknej liturgii Wigilii Paschalnej wprowadzają nas w tajemnicę Wielkanocy, tak często ubogacaną słowem ALLELUJA. Skoro rzeczywiście ma to być nasze wychwalanie Pana, nie można uczynić tego tylko z przyzwyczajenia i tradycji. Jakże wielu w sobotę pójdzie do kościoła z koszyczkami, w których będą produkty do poświęcenia. Stosunkowo łatwo jest zanieść jajko, chleb i inne świąteczne potrawy, aby ktoś inny pomodlił się, poświęcił i złożył życzenia. Ten bardzo prosty obrzęd, bez którego wielu nie wyobraża sobie ?pełnych świąt? jest wielką prośbą do Boga, abyśmy ocierając się o wielkie tajemnice wiary doświadczyli obecności Boga w naszych rodzinach, podczas spożywania świątecznego posiłku. Nie jest to łatwe, ale jeżeli będzie nam zależało na tym, to osiągniemy to, zaczynając od udoskonalenia naszej więzi z Bogiem.
Zostało kilka dni do tych świąt. Może zauważymy gdzieś ludzi stojących w kolejce do spowiedzi, szykujących się do przeżycia tych wspaniałych dni Paschalnych. Dołączmy do nich, a może uda nam się szczerze w Wielkanocny Poranek wyśpiewać słowa:
Wesoły nam dzień dziś nastał, którego z nas każdy żądał; tego dnia Chrystus zmartwychwstał. Alleluja, Alleluja!
Król niebieski k`nam zawitał, jako śliczny kwiat zakwitał; po śmierci się nam pokazał. Alleluja, Alleluja!
Piekielne moce zwojował, nieprzyjaciela podeptał, nad nędznymi się zmiłował. Alleluja, Alleluja!
Do trzeciego dnia tam mieszkał, ojce święte tam pocieszał, potem iść za Sobą kazał. Alleluja, Alleluja!
