3 maja br. mija 232. rocznica uchwalenia konstytucji zwanej również „Ustawą Rządową”, przez Sejm Czteroletni, reformujący ustrój polityczny i społeczny Rzeczypospolitej; konstytucji, która nie tylko wywołała wielkie zainteresowanie w Polsce, ale również w Europie a nawet w Ameryce. Prezydent Stanów Zjednoczonych, przyjaciel Tadeusza Kościuszki, Tomasz Jefferson napisał, że „świat ówczesny uzyskał trzy konstytucje, godne pamięci i szacunku, w kolejności ich ustanowienia: amerykańską, polską i francuską”. Największy wkład w jej opracowanie wniósł król Stanisław August Poniatowski, ksiądz Hugo Kołłątaj, Ignacy Potocki – reprezentujący opozycję magnacką i marszałek Sejmu Stanisław Małachowski. W dniu 3 maja 1971 roku publicznie odczytano nową Konstytucję, a następnie uchwalono ją jednogłośnie, rozbudzając entuzjazm posłów i zgromadzonych arbitrów. Konstytucja była ewenementem na skalę europejską, a nawet światową. Wytworzył ją naród stojący na skraju politycznej katastrofy w obliczu ostatecznego upadku. Przyszła za późno, żeby uratować kraj od rozbiorów.
W podzięce „Bogu w Trójcy Jedynemu” ten naród w pierwszą rocznicę obowiązującej Konstytucji Majowej (maj 1972r.), reprezentowany przez księdza prymasa Michała Poniatowskiego, położył kamień węgielny pod Wotywną Świątynię Opatrzności Bożej – w dzisiejszym Ogrodzie Botanicznym w Warszawie. Gwałtowne zawirowania historii nie pozwoliły dokończyć tej budowy. Staraniem śp. prymasa kardynała Józefa Glempa i obecnego Metropolity Warszawskiego kardynała Kazimierza Nycza Świątynia Opatrzności góruje dziś na Polach Wilanowskich i jest miejscem państwowych i kościelnych uroczystości gromadząc rzesze wiernych z całej Polski i z zagranicy.
Elżbieta Olejnik
