Arch. Białostocka. 1. Pielgrzymowanie Szlakiem Sopoćki.
29 maja 2019 | autor: Monika Syczewska
W Białymstoku jest wiele śladów działalności ks. Michała Sopoćki i miejsc związanych z jego pracą. Połączone ze sobą, tworzą Białostocki Szlak Turystyczno-Pielgrzymkowy ?Śladami bł. ks. Michała Sopoćki?. Stowarzyszenie Czcicieli Miłosierdzia Bożego im. bł. ks. Michała Sopoćki ?Michael? już od dziewięciu lat organizuje pielgrzymowanie Szlakiem.
Spotkania mają miejsce w kościołach i kaplicach stanowiących miejsca stacyjne na Szlaku. Terminy modlitwy w poszczególnych miejscach związane są z dniami upamiętniającymi jego narodziny dla nieba (15 dzień miesiąca) oraz ogłoszenie błogosławionym (28 dzień miesiąca).
Każdy etap rozpoczyna Msza św. w kościele stacyjnym, skąd pątnicy wspólnie wędrują do kolejnej stacji, z rozważaniem koronki do Bożego Miłosierdzia. Na Szlaku pielgrzymi modlą się, poznają życie i pracę ks. Michała oraz historię białostockiego wątku kultu Miłosierdzia Bożego.
Ksiądz Sopoćko mieszkał i działał w Białymstoku od przyjazdu z Wilna w 1947 r. do dnia śmierci ? 15 lutego 1975 r. Przed jedenastu laty podczas uroczystej Eucharystii przed Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku został ogłoszony błogosławionym.
Szlak ?Śladami bł. ks. Michała Sopoćki? istnieje już dziesięć lat. Z tej okazji Stowarzyszenie, kontynuując owocną współpracę z katolickimi wspólnotami z terenu miasta, zaprasza je do modlitwy na Szlaku i udziału w pielgrzymowaniu.
Dnia 28 maja, o godz. 18.00 w kościele pw. św. Rocha, pierwsze tegoroczne spotkanie na Szlaku rozpoczęła Eucharystia, celebrowana przez proboszcza parafii – ks. Tadeusza Żdanuka, ks. Tomasza Kozłowskiego, wikariusza oraz ks. Andrzeja Kozakiewicza, kustosza Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku.
W trakcie homilii ks. proboszcz wspólnie z dziećmi pierwszokomunijnymi zastanawiał się, jak ludzkie zmysły pomagają poznać Pana Jezusa: wzrok pozwala zobaczyć tabernakulum, figurę Serca pana Jezusa w ołtarzu głównym, krzyż i hostię, która w czasie konsekracji staje się Ciałem Pana Jezusa, przyjmowanym w Komunii św., gołębicę nad prezbiterium, przedstawiającą Ducha Świętego; słuch, tak bardzo atakowany dziś zewsząd hałasem i szumem, jest potrzebny, gdy słuchamy słowa Bożego.
Ksiądz proboszcz zachęcił wszystkich obecnych, także rodziców, by pójść śladami bł. ks. Michała Sopoćki i do modlitwy o jego kanonizację.
Po Mszy św. ks. Andrzej Kozakiewicz podziękował Bogu za wszelkie związki posługi ks. Michała z parafią św. Rocha i modlił się za przyczyną ks. Sopoćki, nauczyciela żywej wiary, o dobre wychowanie dzieci i młodzieży.
Następnie pielgrzymi, prowadzeni przez kapłanów ks. Tadeusza Żdanuka i ks. Andrzeja Kozakiewicza wyruszyli spod Tablicy Smoleńskiej ul. Lipową i Rynek Kościuszki do bazyliki katedralnej.
Koronkę do Bożego Miłosierdzia i rozważania podczas pielgrzymowania prowadzili członkowie Akcji Katolickiej.
Następne spotkanie na Szlaku odbędzie się 15 czerwca 2020 r. w archikatedrze.
Arch. białostocka. 2. Dzień Skupienia w Świętej Wodzie.
12 października uczestnicy Akcji Katolickiej Archidiecezji Białostockiej zgromadzili się w sanktuarium w Świętej Wodzie w rocznicę postawienia Krzyża Roku Jubileuszowego Akcji Katolickiej na swój doroczny Dzień Skupienia. W roku bieżącym poświęcony nauczaniu Świętego Jana Pawła II. Uroczystość rozpoczęła się Mszą Świętą celebrowaną przez Asystenta Kościelnego Akcji Katolickiej Archidiecezji Białostockiej księdza prałata Tadeusza Żdanuka. Uczestniczyli w niej licznie zgromadzeni członkowie Akcji Katolickiej naszej Archidiecezji, na czele z panią Prezes Teresą Niewińską. Na Eucharystii obecni byli także uczniowie z SP nr 2 w Białymstoku ? wolontariusze Dzieła Papieskiego, czyli stypendium dla zdolnych, ubogich dzieci i młodzieży.
Ksiądz prałat Tadeusz Żdanuk homilię poświęcił dokonaniom Papieża wszech czasów Świętego Jana Pawła II oraz konieczności wypełnienia jego testamentu duchowego przez katolików. Słowa Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 11, 27 ? 28): ?Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je? ściśle korespondowały z tematem rozważań jako zachęta Jezusa do kroczenia po Jego ścieżkach oraz wsłuchania się w Jego naukę. Do tego nawoływał również Ojciec św. Jan Paweł II. Myśl przewodnia homilii księdza prałata Tadeusza Żdanuka brzmiała: ?Przypomnijmy wspólnie, jak to było?. 16 października 1978 roku słowa ?Habemus Papam? odmieniły świat katolików i Polaków. Niedowierzanie, zaskoczenie, radość, łzy szczęścia to emocje, które zapadły głęboko w serca rodaków Karola Wojtyły, wybranego na papieża. Wizja Juliusza Słowackiego ?(?) oto idzie papież słowiański? urzeczywistniła się. Wraz z papieżem ?z dalekiego kraju?, 138 Pasterzem Kościoła nastąpiło ?ponowne bierzmowanie naszego narodu?. On zmieniał Kościół, świat i serca ludzi. Wymodlił wolną Polskę.
Pierwsza wizyta w kraju była niełatwa i zarazem doniosła w skutkach. Władze komunistyczne sprzeciwiały się jej, przeczuwając, że może odmienić serca i umysły Polaków, przynieść wolność. I tak się stało. Główny motyw pierwszej pielgrzymki do Polski (2?10 czerwca 1979) brzmiał: ?Gaude Mater Polonia? (Ciesz się, Matko Polsko). 2 czerwca 1979 roku w Warszawie na Placu Zwycięstwa Jan Paweł II wołał: ?Niech zstąpi Duch Twój (?) i odnowi oblicze Ziemi, tej Ziemi?. Radość i entuzjazm Polaków przytłumiły niebawem bolesne ciosy: strzały do papieża, stan wojenny i gasnące życie Prymasa Tysiąclecia kardynała Stefana Wyszyńskiego. Podczas tej pielgrzymki Ojciec Święty wypowiedział słowa: ?Nie lękajcie się?, które stały się główną myślą przewodnią trwającego 27 lat pontyfikatu Papieża-Polaka. II pielgrzymka w stanie wojennym (16?23 czerwca 1983) przebiegała pod hasłem: ?Pokój Tobie, Polsko ? Ojczyzno moja!?. Papież przyniósł wtedy Polakom nadzieję na zwycięstwo. III pielgrzymka (8?14 czerwca 1987) z hasłem ?Do końca ich umiłował? koncentrowała się wokół Eucharystii. Jednym z głównych celów tej pielgrzymki Ojca Świętego był jego udział w II Krajowym Kongresie Eucharystycznym. IV pielgrzymka (1?9 czerwca, 13?20 sierpnia 1991) ?Bogu dziękujcie, ducha nie gaście? była pierwszą pielgrzymką do wolnej Polski. W swoich homiliach Papież przybliżał wiernym Dekalog. Ksiądz prałat Tadeusz Żdanuk pytał: Czy go posłuchaliśmy? W sierpniu Jan Paweł II w Częstochowie przewodniczył obchodom VI Światowego Dnia Młodzieży. V pielgrzymka (22 maja 1995) skupiała się na haśle: ?Zło dobrem zwyciężaj?. Papież zwrócił wtedy uwagę na problem nietolerancji wobec ludzi wierzących. W Skoczowie zapytał o stan sumień rodaków i przyszłość kraju. VI pielgrzymka (31 maja?10 czerwca 1997) przebiegała pod hasłem ?Chrystus wczoraj, dziś i na wieki?. W Gnieźnie Jan Paweł II uczestniczył w obchodach tysiąclecia męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. VII pielgrzymka (5?17 czerwca 1999) skupiła wiernych wokół hasła: ?Bóg jest miłością?. Papież Jan Paweł II rozważał osiem ewangelicznych błogosławieństw. Wzywał także do nawrócenia w czasach zbliżającego się Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa. VIII pielgrzymka pożegnalna (16?19 sierpnia 2002) w ojczyźnie Jana Pawła II nosiła hasło: ?Bóg bogaty w miłosierdzie?. Głównym celem pielgrzymki było poświęcenie Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie ? Łagiewnikach.
W Dzieło Tysiąclecia Jan Paweł II włożył wiele pracy, serca i umysłu. Ogłosił Kodeks Prawa Kanonicznego i Katechizm Kościoła Katolickiego. Jego pielgrzymki apostolskie sięgały krańców świata, pielgrzymował do ubogich, skrzywdzonych, do slumsów. Całował ze czcią ziemię, do której przybywał, w uznaniu jej mieszkańców i ich kultury. Papież publicznie wyznał winy Kościoła i przeprosił za nie, prowadził dialog ekumeniczny i międzyreligijny, upominał się o wolność i pokój. W rocznicę zamachu, który przeżył dzięki opiece Matki Boskiej, ustanowił Dzień Chorego.
Jan Paweł II uświadomił wierzącym, że człowiek jest stworzony do świętości. Beatyfikował 1338 osób, kanonizował 482 błogosławionych. Był człowiekiem nauki i pióra jako autor m.in.: ?Przekroczyć próg nadziei?, ?Dar i tajemnica?, ?Pamięć i tożsamość?, poemat ?Tryptyk Rzymski?.
Jan Paweł II zmienił świat, stał się papieżem nowych czasów, jednocześnie zachował tradycję Popielca, Różańca, Grobu Pańskiego, Drogi Krzyżowej. Przez 27 lat jego pontyfikatu pielgrzymowaliśmy pod przewodnictwem największego człowieka naszych czasów.
2 kwietnia 2005 r. o godz. 21:37 świat się zatrzymał. Osierocona Polska zjednoczyła się w bólu po Papieżu, który tu zostawił swoje serce. Pozostawił wielkie i trudne zadanie. ?Musimy spłacić dług wdzięczności? ? mówił celebrans. Członkowie Akcji Katolickiej we wspólnotowej modlitwie za wstawiennictwem swojego Patrona prosili o opiekę, o nowe powołania do Akcji Katolickiej, o ład moralny i pokój w ojczyźnie, i na świecie. W przeddzień Dnia Papieskiego i w 40. rocznicę pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do ojczyzny uczestnicy Eucharystii prosili o siłę trwania w misji Świętego Jana Pawła II.
W tym duchu potoczyły się następne punkty programu Dnia Skupienia: Różaniec wokół sanktuarium i adoracja Krzyża Jubileuszowego Akcji Katolickiej na Wzgórzu Krzyży w Świętej Wodzie. Wiatr na wzgórzu przywodził na myśl tamten, przekładający kartki w księdze leżącej na trumnie papieskiej na placu św. Piotra.
Podczas konferencji kontynuowano rozważania wokół dzieła św. Jana Pawła II. Akcja Katolicka jest odpowiedzialna za umacnianie miejsca Kościoła w ojczyźnie i na świecie, za wierność nauczaniu Jezusa, za świadectwo wiary. Na spotkaniu popłynęły wspomnienia o wizytach św. Jana Pawła II w Polsce, o przeżyciach z nimi związanych. Jak silna jest pamięć o naszym papieżu ? rodaku mogły świadczyć łzy wzruszenia podczas opowieści. Uczestnicy konferencji wysłuchali ważnych homilii Papieża podczas pielgrzymek do Polski. W Warszawie 2 czerwca 1979 roku na Placu Zwycięstwa Jan Paweł II mówił, że człowiek nie zrozumie kim jest, swego powołania, nie może zrozumieć swojej godności i swego przeznaczenia bez Chrystusa. Nie można bez Chrystusa zrozumieć dziejów Polski jako dziejów ludzi, którzy przeszli przez tę ziemię wierni Kościołowi. Dzieje narodu można zrozumieć jedynie poprzez dzieje każdego człowieka i jego zakorzenienie w rodzinie i w wierze. Historia naszego narodu jest straszliwie trudna. Nie zrozumiemy dziejów ojczyzny i Kościoła bez św. Stanisława na Skałce, św. Maksymiliana Kolbe, bez ?ludów, które żyły z nami i wśród nas?, bez setek ofiar z warszawskiego getta, bezimiennych żołnierskich i cywilnych grobów rozsianych po świecie. To wszystko jest ofiarą, jak ten żołnierz z Grobu Nieznanego Żołnierza.
W 1979 roku w Nowym Targu Papież mówił o polskiej ziemi, do której także on przychodzi po siłę ducha, którą odnajduje w pięknie przyrody oraz u Matki Bożej Ludźmierskiej – gaździny podhalańskiej. 8 czerwca 1979 roku Papież po raz kolejny przypomniał o chrzcie zanurzającym naród polski w wodzie życia, o umocnieniu przez Ducha Świętego w bierzmowaniu, w którym ma udział Stanisław ze Szczepanowa. Wezwał do udziału w darach Ducha Świętego, ponieważ musimy być umocnieni mocą wiary, nadziei i miłości, która jest potężniejsza niż śmierć, wiary dojrzałej, odpowiedzialnej, w dialogu z drugim człowiekiem, ze światem oraz z Bogiem. Podczas ostatniego pożegnania na lotnisku Papież apelował do rodaków, aby dążyli do zbliżenia między narodami i ustrojami. Prosił o wierność Chrystusowi oraz pójście jego drogą. Zapewnił o swoim silnym związku z ojczyzną w słowach: ?Całuję tę ziemię, z którą nie może się rozstać moje serce.?
Prezes Akcji Katolickiej pani Teresa Niewińska, cytując słowa JPII skierowane bezpośrednio do członków Akcji Katolickiej, jako organizacji kościelnej, bez której ?infrastruktura zrzeszeń katolickich w Polsce byłaby niepełna ?? (do biskupów w czasie wizyty ad limina 12.01.1993), prosiła, by członkowie Akcji Katolickiej podejmowali zadania nałożone przez swego Patrona, sięgali po Jego dokumenty, czytali je rozważając nauczanie, które nie straciło na aktualności, nim żyli dając świadectwo innym. HL
2019-12-19
galeria ? patrz
