XII Dni Kultury Katolickiej w Białymstoku
Sympozjum: Stanisław Moniuszko ? pieśń religijna i narodowa. 200 rocznica urodzin kompozytora, dyrygenta i organisty
22 września 2019 roku w Centrum Wystawienniczo-Konferencyjnym Archidiecezji Białostockiej odbyło się sympozjum otwierające XII Dni Kultury Katolickiej w Białymstoku organizowane przez Akcję Katolicką Archidiecezji Białostockiej. W bieżącym roku zostało poświęcone Stanisławowi Moniuszce w 200. rocznicę urodzin kompozytora, organisty, dyrygenta i pedagoga. Otwarcia konferencji dokonali: Asystent Kościelny Akcji Katolickiej Archidiecezji Białostockiej ksiądz prałat Tadeusz Żdanuk i Prezes Zarządu Akcji Katolickiej Archidiecezji Białostockiej pani Teresa Niewińska. Powitali wszystkich zgromadzonych, a nade wszystko panią Annę Kisielewską ? prelegentkę i pianistkę, prof. dr. hab. Ryszarda Cieślę ? wykładowcę oraz Macieja Bogumiła Nerkowskiego ? wykonawcę pieśni Stanisława Moniuszki.
Prof. Edwin Koźniewski ukazał w skrócie tematykę Dni Kultury Katolickiej, w którą wpisują się dokonania Stanisława Moniuszki. Przedstawił wykładowcę konferencji, prof. dr hab. Ryszarda Cieślę, dziekana i prorektora UMFC w Warszawie, solistę Teatru Wielkiego, laureata wielu międzynarodowych konkursów wokalnych. Profesor popularyzuje muzykę Moniuszki w kraju i na świecie. Jest też organizatorem i dyrektorem artystycznym Festiwali Filharmonii im. Romualda Traugutta oraz reżyserem wielu spektakli muzycznych. Prof. Edwin Koźniewski krótko zaprezentował bohatera sesji, Stanisława Moniuszkę (1819-1872), jako wybitnego polskiego kompozytora, czołowego przedstawiciela polskiej opery narodowej oraz wiernego ojca, męża, patriotę, wykazującego troskę o dom, rodzinę, Polskę i Kościół Katolicki.
Prof. Ryszard Cieśla w swoim wykładzie ?Stanisław Moniuszko ? twórca opery narodowej? założył cel ? skłonienie do refleksji nad spuścizną Stanisława Moniuszki, wybitnego twórcy polskiej muzyki. Ważne, by Polacy dostrzegli w twórczości kompozytora piękno, artyzm, mistrzostwo, muzyczne kompetencje. Wielbicielka muzyki kompozytora, Maria Fołtyn, założycielka Towarzystwa Miłośników Muzyki Moniuszki co 4 lata organizuje w Warszawie wokalny konkurs muzyki moniuszkowskiej. Staraniem Towarzystwa uchwalono rok 2019 Rokiem Moniuszkowskim. Pierwszym dokonaniem było nadanie imienia Stanisława Moniuszki Dworcowi Centralnemu w Warszawie w dniu 6 stycznia b.r. W Roku Moniuszkowskim podejmowane są przedsięwzięcia dla propagowania muzyki twórcy. Utworzona fundacja rodzinna, działania towarzystw, uczelni muzycznych i osobiste przedsięwzięcia prof. Ryszarda Cieśli popularyzują twórczość Moniuszki w kraju i na świecie poprzez wystawianie jego oper i innych form muzycznych.
Prof. Ryszard Cieśla przedstawił argumenty dokumentujące patriotyzm, wielkość i kunszt twórczości Moniuszki, artysty światowej sławy. Wychował się w rodzinie pielęgnującej tradycje narodowe, ceniącej wolność człowieka i kraju oraz wartości etyczne. Jako mąż Aleksandry Müllerówny, ojciec dziesięciorga dzieci troszczył się o ognisko domowe, o atmosferę miłości w rodzinie. Rodzina zachowywała polskie obyczaje, normy moralne, a w sercach zniewoloną ojczyznę. Twórczość Moniuszki była służbą Bogu, Pięknu i Prawdzie. Wrażliwość na piękno i dobro można odnaleźć w każdym jego utworze. Służył ludziom i kulturze polskiej w bardzo trudnych czasach, gdy ojczyzna była pod zaborami. W tamtych czasach każdy dom szlachecki i mieszczański był kolebką i ostoją polskości. Tam szanowano język ojczysty, dbano o obyczaje i kulturę polską, przechowywano tradycje i pamięć o wolnej ojczyźnie. Muzyka Moniuszki w domowym zaciszu pozwalała utrzymać polskiego ducha narodowego oraz sprzyjała zakorzenieniu w narodowej tradycji muzycznej.
Kompozytor był doskonale wykształcony muzycznie. Jego edukacją muzyczną zajmowali się wybitni nauczyciele, ostatni etap nauki odbył w Berlinie. W 1840 roku Moniuszko z rodziną zamieszkał w Wilnie, gdzie został nauczycielem muzyki oraz organistą. Jego działalność przyczyniła się znacząco do ożywienia muzycznego środowiska wileńskiego. W 1858 roku w Warszawie objął stanowisko pierwszego dyrygenta opery polskiej w Teatrze Wielkim, a od 1864 roku wykładowcy w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Był niezwykle pracowitym artystą, upowszechniał w kraju i na świecie polską muzykę. W swoim wystąpieniu Anna Kisielewska przypomniała, że Moniuszko posługiwał się sześcioma językami. Znał wielu współczesnych mu twórców, którzy bardzo cenili jego twórczość, a niektóre utwory uznali za arcydzieła.
Prof. Ryszard Cieśla wykazał wartość artystyczną oper oraz innych form muzycznych twórcy. Do historii Stanisław Moniuszko przeszedł jako ?ojciec polskiej opery narodowej? oraz kompozytor przepięknych pieśni: ballad, pieśni religijnych i świeckich, psalmów i hymnów. Spuścizna muzyczna kompozytora obejmuje różnorodność form: opery, pieśni, kantaty, utwory religijne, symfoniczne, kameralne i solowe a także operetki i balety. Jego twórczość imponuje różnorodnością i mistrzostwem muzycznym. W 1848 roku w Wilnie Moniuszko przygotował wystawienie pierwszej wersji opery ?Halka? z librettem Włodzimierza Wolskiego. Czteroaktowa wersja opery była prezentowana w wielu teatrach w kraju oraz za granicą.
Premiera opery ?Straszny dwór? z librettem Jana Chęcińskiego w Teatrze Wielkim w 1865 roku została przyjęta entuzjastycznie. Opera ukazuje szczęśliwe życie w polskim dworku szlacheckim, w którym obowiązują patriotyczne ideały honoru, poświęcenia, służby ojczyźnie. Dramat muzyczny ukazuje tragiczną sytuację Polaków, represje w okresie powstania listopadowego. Jako dzieło dramatyczne doskonale harmonizuje tradycyjne polskie pieśni i tańce (mazur, polonez, krakowiak). Opera stała się wielkim manifestem patriotycznym i carska cenzura zakazała wystawiania sztuki. Ponownie operę wystawiono dopiero po śmierci Moniuszki w roku 1885. Utwór jest w opinii wykładowcy ?koroną twórczości Moniuszki?. Jej walory to: pięknie skonstruowane chóry, doskonałe libretto, piękne stroje, wzruszający kontekst historyczny. ?Straszny dwór? jest często wystawiany w Polsce i poza granicami kraju. ?Straszny dwór? i ?Verbum nobile? z librettem Jana Chęcińskiego nawiązują do motywu słowa szlacheckiego i rycerskiego honoru, sarmackiej kultury pozostającej w polskiej tradycji i obyczajach. Profesor podał przykład przystosowania pieśni ?Polna różyczka? (wg. J.W. von Goethego) do polskiego systemu wartości etycznych, w którym kobiety obdarza się szacunkiem. Ukończone opery Moniuszki to: ?Flis? (1858) z librettem Stanisława Bogusławskiego, ?Hrabina? (1859) z librettem Włodzimierza Wolskiego, ?Paria? (1868) z librettem Jana Chęcińskiego.
Inne dokonania kompozytorskie Moniuszki to balety: ?Monte Christo?, ?Na kwaterunku?, ?Figle szatana?, operetki: ?Loteria?, ?Żółta szlafmyca?, ?Jawnuta?, ?Betty?, ?Beata?, ?Nocleg w Apeninach?, ?Ideał? i ?Karmaniol, czyli Francuzi lubią żartować?. Moniuszko jest autorem licznych utworów wokalnych: pieśni, kantat, uwertur koncertowych: ?Bajka?, ?Kain?, ?Uwertura wojenna? i utworów fortepianowych.
Kompozycje religijne, jak podkreślił prelegent, zajmują w twórczości Stanisława Moniuszki poczesne miejsce. Stworzył około 80 utworów religijnych, w tym msze, kantaty, litanie, hymny i psalmy. Moniuszko napisał siedem mszy do łacińskiego tekstu cyklu mszalnego. Msze polskie napisał do polskich parafraz poetyckich: ?Panie nasz, Panie?, ?Panie, Panie zmiłuj się?, ?Msza Piotrowińska?, ?Pienia żałobne do mszy św, za zmarłych?. Przykładem twórczości kantatowej w muzyce religijnej są cztery ?Litanie Ostrobramskie?. Największe uznanie zyskała ?III Litania?, którą w 1862 roku Moniuszko dedykował G. Rossiniemu. Pieśni religijne Stanisława Moniuszki to m.in.: ?Ojcze z niebios, Boże Panie?, ?Dobranoc?, ?Szczęśliwy Mąż?, ?Hymn do Pana Jezusa?, ?Pieśń pokutna?, ?Modlitwa Pańska?, ?Ojcze Nasz?, ?Zwiastowanie?, ?Modlitwa?, ?O Władco Świata?.
Podczas uroczystej sesji dużo miejsca poświęcono pieśniom zawartym w ?Śpiewniku domowym?, zarówno w wykładzie, jak i podczas koncertu. Pieśni Moniuszki o tematyce religijnej i świeckiej miały służyć domowemu muzykowaniu, dlatego miały różny stopień trudności. Ich celem było podtrzymywanie świadomości narodowej. Zostały zebrane w dwanaście tomów ?Śpiewnika domowego? (sześć wydanych za życia autora, pierwszy w 1843 r.). Wiele pieśni miało charakter narodowy i patriotyczny, nawiązujący do tradycyjnej obrzędowości, obyczajów, polskiej duchowości oraz ojczystego krajobrazu. Profesor wysoko ocenił pieśni: ?Znasz-li ten kraj?, ?Prząśniczka?, ?O matko moja? i ?Pieśń wieczorna?. Popularność zdobyły: żartobliwa pieśń ?Dziad i baba?, sentymentalna ?Złota rybka?, ballady: ?Trzech budrysów? i ?Czaty?. Motywy zaczerpnięte z kultury ludowej, historii narodowej, codziennego życia moniuszkowska pieśń przeniosła do polskich domów. Moniuszko komponował pieśni przede wszystkim do tekstów współczesnych sobie poetów polskich: Adama Mickiewicza, Aleksandra Chodźki, Józefa Ignacego Kraszewskiego, Władysława Syrokomli, Jana Czeczota, Teofila Lenartowicza, Józefa Korzeniowskiego. Upowszechniał w ten sposób polską poezję. Sięgał także po wiersze poetów francuskich, niemieckich, rosyjskich, angielskich i włoskich. Stanisław Moniuszko pozostawił po sobie spuściznę wielkiej wartości. Należy podkreślić, że jego utwory artyzmem dorównują współczesnym mu kompozytorom.
Podczas wykładu profesor R. Cieśla przytoczył anegdoty ukazujące wpływ wykonawców na zmianę decyzji związanych z wystawieniem utworu. Wielokrotne też podkreślał, że wiele szkody w odbiorze i popularności Moniuszki czyni przywiązanie do utartych, schematycznych ocen jego dorobku. Odbiór każdego dzieła sztuki, także utworów muzycznych zależy od kontekstu, od bagażu doświadczeń i wrażliwości odbiorcy.
Koncert w wykonaniu Macieja Bogumiła Nerkowskiego (śpiew) i Anny Kisielewskiej (akompaniament i komentarze do wykonywanych pieśni) pozwolił zachwycić się pięknem pieśni Moniuszki, opisanych w wykładzie prof. Cieśli. Po emocjonalnym wykonaniu pieśni przez artystów prof. Edwin Koźniewski ? główny organizator XII Dni Kultury Katolickiej ? podziękował prof. Ryszardowi Cieśli, Annie Kisielewskiej i Maciejowi Bogumiłowi Nerkowskiemu za lekcję muzyki, religii, patriotyzmu i literatury, która stała się ucztą duchową dla uczestników. Spotkanie zakończyło się wspólnym odśpiewaniem modlitwy Dobranoc (na bis) oraz błogosławieństwem ks. Tadeusza Żdanuka.
HiT
2019-12-13
galeria – patrz
XII Dni Kultury Katolickiej w Białymstoku
?Ta droga? – koncert Marcina Stycznia
6 października 2019 roku w Centrum Wystawienniczo-Konferencyjnym Archidiecezji Białostockiej, w ramach XII Dni Kultury Katolickiej w Białymstoku, odbył się koncert Marcina Stycznia zatytułowany ?Ta droga?. Spotkanie rozpoczęło się wspólną modlitwą.
Modlitwą był także koncert Marcina Stycznia. Urodził się on w dniu inauguracji pontyfikatu papieża Jana Pawła II, a od ponad 20 lat śpiewa, komponuje, tworzy teksty. Jego twórczość jest silnie związana z kulturą katolicką. Artysta koncertuje w kraju i za granicą. Na koncercie białostockim występował z zespołem w składzie: Tomasz Pfeiffer, Kornel Jasiński, Adam Szuraj. Jako niezależny artysta tworzy dla swoich słuchaczy niepowtarzalną muzykę religijną, refleksyjną i wzruszającą. Koncert był poetycko-muzyczną opowieścią o podróży człowieka przez życie. Poetyckie teksty wyśpiewanych utworów skłaniały licznie zgromadzoną publiczność do zajrzenia ?w głąb duszy?, do refleksji. Białostocki koncert stał się wędrówką ?w głąb umysłów i serc?.
Droga jest metaforą życia. Życie człowieka jest wędrówką. Wędrowcem jest Marcin Styczeń. Motyw drogi przewija się przez wiele jego utworów. Jego droga jest tęsknotą i dążeniem do Boga, zgłębianiem wartości i sensu życia, poszukiwaniem drugiego człowieka, odkrywaniem podstawowych prawd życiowych. Na swojej drodze bohater pieśni artysty ? także on sam ? spotyka cierpienie, smutek, ciemność, obojętność, samotność, ale wciąż dąży do Boga przemieniając siebie. Pokonując ciemność idzie ku jasności, ku światłu. Jego droga jest długa i wyboista. Wędrując ?w głąb siebie? pokonuje swoje słabości, wychodzi z mroku w jasność, a to niesie nadzieję. Bohater utworów Marcina Stycznia w czasie drogi przechodzi metamorfozę duchową. Na płytach artysty znajdują się przede wszystkim pieśni z jego tekstami i muzyką oraz utworami Karola Wojtyły, Ernesta Brylla i Leonarda Cohena.
Koncert rozpoczął utwór ?Ta droga? wprowadzający główny motyw refleksyjnej ?modlitwy głębi? ? duchowej drogi. Człowiek spotyka na niej wiele sprzeczności, często wędruje w samotności, w trudzie. Wędrówka weryfikuje wybrany na początku cel. Po pokonaniu drogi pielgrzym odnajduje wiarę, prawdę, sens życia, właściwy kierunek swej dalszej życiowej wędrówki. O podróży artystycznej ?z głowy do serca? artysta opowiedział w utworze ?Zbieg?. W biegu przez życie nurtują bohatera różne zamiary, oczekiwania, ulotne marzenia i ideały. Chaotyczna gonitwa za tym wszystkim oraz próba, by opanować chaos zewnętrzny i wewnętrzny, osiąga finał, gdy bohater ?rozproszony świat? zobaczy sercem. Wtedy uświadamia sobie, że to czego szukał znajduje się obok niego i w nim. Doceni wtedy siłę miłości i marzeń, potrafi odróżnić ważne od nieistotnego. Motyw poszukiwania porusza też tytułowa piosenka z autorskiej płyty ?21 gramów? (duszy). Jest to rozmowa z samym sobą, próba przełamania wewnętrznych ograniczeń na drodze poszukiwania siebie i Boga. By być szczęśliwym, trzeba wybrać drogę, na której będziemy autentyczni ? smutni i radośni, prawdziwi, żyjący w zgodzie ze swoim sercem i sumieniem.
Ważnym motywem w twórczości Marcina Stycznia jest zmaganie się z ciemnością. Jest to temat, który często przewija się w utworach Leonarda Cohena. Artysta odnalazł w nich ?wewnętrzny mrok, otchłań, depresję i pesymizm, światło, medytację i fascynację chrześcijaństwem?. Utwory na płycie ?Lubię gadać z Leonardem” ukazują drogę człowieka z jasności do mroku i znowu poszukiwanie światła. Ciemność i światło to pełnia, bo życie składa się z jasnych i ciemnych stron, jest sumą antynomii: jasność ? ciemność; dobro ? zło (demon); radość ? smutek; siła ? słabość, itp. Utwór ?Uzdrowienie? Leonarda Cohena to pokorna modlitwa, prośba człowieka o miłosierdzie, o wydobycie z ciemności, uzdrowienie ciała i ducha, o oczyszczenie. Jednocześnie jest tęsknotą za światłem. Pieśń ?Amen? – 'Niech się tak stanie’, to rozmowa z Bogiem. Dotyczy sensu ciemności w życiu człowieka. Mimo mroków w duszy człowiek cały czas szuka Boga w swoim sercu, zmaga się z ciemnością w sobie samym. Każdy musi sam osiągnąć swój cel życiowy. Przewodnik może pokierować w pielgrzymowaniu, udzielić wskazówek, które człowiek przyjmie lub je odrzuci. W pieśni słyszymy prośbę, by Bóg był przewodnikiem przez cierniste drogi życia, aby człowiek nie stracił wiary w dobro, gdy widzi wokół wiele zła. Utwór ?Nie o myślenie proszę…? ze słowami Ernesta Brylla jest prośbą: Przywróć mi Panie/ Zwyczajne patrzenie, czyli patrzenie sercem. By zobaczyć cel życiowej drogi trzeba wyciszenia, zatrzymania się, szukania siebie w sobie. Bohater utworu prosi także o rozproszenie ciemności na jego ?własnej? drodze, by mógł dostrzec wszystko, co ważne, by odkrywał swoje człowieczeństwo. Pieśń ? modlitwa ?Dziękuję? wyraża wdzięczność za codzienność, za sprawy wzniosłe i zwyczajne, za radość i smutek, za wszystko, co niesie życie. Prawdziwie wierzyć, to powiedzieć Bogu: Za wszystko, co było ? dziękuję, / na wszystko, co będzie ? tak. Miarą człowieczeństwa jest odpowiedź ?Tak, Ojcze?.
?Fala jest morzem? z płyty ?21 gramów? odnosi się do wezwania Jezusa skierowanego do Piotra u brzegów Jeziora Galilejskiego, aby ? mimo zniechęcenia ? jeszcze raz zarzucił sieci. Wypłyń na głębię/ Nie bój się więcej! to zachęta do zawierzenia Chrystusowi, pokonania własnej słabości i poznania siebie ? swego serca i duszy oraz sensu świata, do podjęcia życiowej misji.
Płyta ?Pieśń o Bogu ukrytym? do wierszy Karola Wojtyły ujawnia istotę miłości i wiary w Boga, wskazuje sens naszej egzystencji. Pieśń ?Miłość mi wszystko wyjaśniła…? ukazała światło ?odkryte w głębinach?. Zaufanie Bogu zamienia niepokój w nadzieję i poczucie bezpieczeństwa. Miłość wyjaśnia wszystkie zawiłości. Utwór Karola Wojtyły ?To Przyjaciel. Ciągle wracasz pamięcią…? przedstawia wielką metafizyczną więź, jaka łączy ludzi i człowieka z Bogiem? Poezja jest tajemnicą!
Utwór ?Chicagowski wiatr? z muzyką Tomasza Pfeiffera jest próbą przeciwstawienia się wszelkim podziałom między ludźmi, smutną refleksją nad współczesnym człowiekiem. Aby ?wroga w sobie zmienić? trzeba zajrzeć w swoje ?podzielone serce?. Ciągłe poszukiwanie sensu odnajdujemy w pieśni ?Tylko rytm?, która doskonale koreluje muzykę i treść. Rytm muzyki w pieśni jest odzwierciedleniem tempa życia, w którym bohater jest zagubiony, stracił sens życia, szuka tego sensu i kogoś bliskiego.
Pod wpływem Nikołaja Bierdiajewa powstała pieśń ?Cierpię, więc jestem?, trawestacja kartezjuszowskiego ?Myślę więc jestem?. Wyraża ona myśl, że zgoda na cierpienie uzdrawia człowieka, odkrywa mu prawdę i sens życia. Łatwiej znosi się cierpienie, gdy odczuwamy łączność z Jezusem i innymi cierpiącymi. Utwór ?Płacz? porusza bezradnością wobec nieszczęścia, rozpaczy i żalu dziecka. Jedyne, co możemy zrobić to być obok i współczuć: Niech do końca się wypłacze płacz/ Niech do końca się wyżali żal.
?10/40? ? to dziesiąta płyta Marcina Stycznia, nagrana na jego czterdzieste urodziny. Znajduje się na niej utwór ?Madonna od popaprańców? Jest to piękna pieśń o Madonnie, także każdej matce, która jest ostoją ofiarującą ?otwarte dłonie?, współczucie, zrozumienie, pokarm duchowy. Przychodzą do niej ci/Co w życiu tak jak w tańcu/Zgubili nagle rytm i mogą ?stanąć w prawdzie?, mogą po prostu być. Bardzo osobisty, wzruszający utwór ?Bez korzeni nie ma skrzydeł? Marcin Styczeń zadedykował mamie, w którym wyraził wszystko, co chciał jej przekazać: miłość, szacunek, dług wdzięczności za życie i wychowanie, przywiązanie do rodziny, do korzeni. Jest to piękna kompozycja, poruszająca, nostalgiczna, przepełniona wrażliwością i miłością.
Koncert Marcina Stycznia to interesujące interpretacje muzyczne, pobudzające do refleksji, wzruszające, poruszające serce i wrażliwość. Ta modlitewna podróż kierowała myśli słuchaczy ku najważniejszym sprawom kultury katolickiej, ku Bogu i człowieczej egzystencji, ku człowiekowi zmagającemu się z mrokiem duszy, bezradnością w poszukiwaniu prawdy. Po spotkaniu z muzyką Moniuszki, była to kolejna wzruszająca uczta, z medytacyjną poezją i piękną, nastrojową muzyką. Artysta wspólnie ze słuchaczami odbył podróż ?z głowy do serca?. Ciepłym głosem doskonale podkreślał nastrój poetyckich pieśni zasmucając, pobudzając do refleksji, ale też wskazując rozwiązania i dając nadzieję. Marcin Styczeń i jego zespół dostarczyli wiele pozytywnych emocji, stworzyli nastrój sprzyjający modlitwie, nawiązali serdeczny kontakt ze słuchaczami, którzy podziękowali artystom za ?duchową ucztę? długimi brawami. Nie obyło się bez bisu. Emocjonalny koncert zakończył wspólną modlitwą oraz błogosławieństwem ks. Tadeusza Żdanuka.
HL
2019-12-13
galeria – patrz
Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata ? święto patronalne Akcji Katolickiej
24 listopada 2019 r.
Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata zgromadziła członków Akcji Katolickiej Archidiecezji Białostockiej oraz licznych gości w sali św. Kazimierza przy bazylice św. Rocha w Białymstoku. Wyjątkowym uczestnikiem uroczystości był Metropolita Białostocki Jego Ekscelencja ks. Abp Tadeusz Wojda. Przybył jak zawsze Asystent Kościelny Akcji Katolickiej Archidiecezji Białostockiej ks. prałat Tadeusz Żdanuk, Asystenci POAK oraz dzieci i młodzież – laureaci konkursu pt. ?Stanisław Moniuszko ? poznajmy go bliżej. W 200. rocznicę urodzin twórcy opery narodowej? i jury konkursowe z przewodniczącą panią dyrektor Zofią Zachowicz-Michałowską, a także poseł na Sejm RP pan Mieczysław Baszko ? członek Akcji Katolickiej. Uroczystość rozpoczęto hymnem Akcji Katolickiej ?My chcemy Boga?.
Prezes DIAK Teresa Niewińska w swoim wystąpieniu inauguracyjnym podkreśliła, że uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata ?to piękny i radosny czas spotkania z Arcypasterzem oraz dziećmi i młodzieżą?. Zaznaczyła, że Akcja Katolicka dziś potrzebuje młodych serc, świeżego spojrzenia, pełnej zapału i optymizmu współpracy z kapłanami, biskupami, a także by Boże wartości były przekazywane młodemu pokoleniu.
Podziękowała wszystkim zgromadzonym za obecność i towarzyszenie w różnych formach aktywności Akcji Katolickiej.
Święto patronalne jest tradycyjnie czasem uroczystego przyjęcia nowych członków. Wspólnota Akcji Katolickiej powiększyła się o cztery nowe osoby: jedna z parafii pw. św. Rocha w Białymstoku, dwie z par. pw. św. Jana Chrzciciela i Szczepana w Choroszczy oraz jedna z par. pw. św. Jadwigi w Białymstoku. JE ksiądz Abp Tadeusz Wojda wręczył im znaczki i legitymacje.
Przewodnicząca jury Zofia Zachowicz-Michałowska przedstawiła protokół komisji konkursowej, która pracowała w składzie: Bożena Gawryłkiewicz, Ryszard Janiszewski, Alicja Koźniewska, Jolanta Ostrowska, Sylwia Pietrowcew i Joanna Pisarska.
W formie literackiej: nagrodę główną otrzymała Aleksandra Lewicka z kl. Va, SP im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Korycinie za pracę ?Przepis na życie?; nauczycielka: Małgorzata Glińska;
wyróżnienie przyznano Weronice Radłowskiej z kl. VII, SP im. Marszałka Piłsudskiego w Kruszewie za pracę ?W Strasznym Dworze??; nauczycielka: Dorota Łukaszewicz.
Za prace plastyczne w kategorii klas I ? III nagrody otrzymali:
- Anna Maria Faltyńska z kl. II, SP im. Franciszka Jakuba Falkowskiego w Topczewie; nauczycielka: Krystyna Łuczaj;
- Gabriel Kuizinas z kl. Ic, SP Nr 4 im. Henryka Sienkiewicza w Grajewie; nauczycielka: Dorota Lekenta;
- Mateusz Mazurek z kl. Ic, SP Nr 4 im. Henryka Sienkiewicza w Grajewie; nauczycielka: Dorota Lekenta.
W kategorii klas IV ? VII nagrody otrzymali:
- Małgorzata Ogonowska z kl. VIb, SP Nr 32 im. mjr Henryka Dobrzańskiego ps. ?Hubal? w Białymstoku; nauczycielka: Agnieszka Nowacka;
- Syriusz Żdanuk z kl. I, SP w Kołakach Kościelnych; nauczycielka: Dorota Milewska;
- Igor Borawski z kl. VIIb, SP Nr 4 im. Henryka Sienkiewicza w Grajewie; nauczycielka: Krystyna Laguna.
Po wręczeniu dyplomów i nagród laureatka Aleksandra Lewicka zaprezentowała nagrodzony wiersz. Pani Alicja Koźniewska podzieliła się z uczestnikami uroczystości informacjami o życiu Stanisława Moniuszki, jego powiązaniach z Podlasiem oraz przedstawiła ostatnią modlitwę kompozytora.
JE ksiądz Arcybiskup Tadeusz Wojda w swoim słowie wyraził wdzięczność wszystkim, którzy w trudnych warunkach współczesnego relatywizmu i zobojętnienia na drugiego człowieka świadczą swoim życiem i postawą, że Bóg jest miłością, dobrocią, miłosierdziem. JE zachęcał, by ufnie, wbrew przeciwieństwom, świadczyć swoim życiem i postawą o wierności Bogu, by czerpać ze źródła Eucharystii, być wzorem wartości chrześcijańskich. Szczególną misję w pomnażaniu Królestwa Bożego mają do spełnienia członkowie i przyjaciele AK.
Artystycznym przerywnikiem i uświetnieniem uroczystości był koncert w wykonaniu Macieja Bogumiła Nerkowskiego (śpiew) i Anny Kisielewskiej (akompaniament), na który złożyły się pieśni Stanisława Moniuszki. Maciej Bogumił Nerkowski – solista Opery i Filharmonii Podlaskiej. Współpracuje także z Teatrem Wielkim-Operą Narodową w Warszawie oraz Teatrem Wielkim w Poznaniu, koncertuje w kraju i za granicą.
Wyjątkowa atmosfera po koncercie i wspólnotowa agapa pozwoliły na spotkanie, luźne rozmowy i chwilę dla siostry i brata przed konferencją na temat ?Wielka tajemnica wiary?, którą wygłosił Ks. Asystent Tadeusz Żdanuk. Zwracał w niej uwagę na ogromną rolę Eucharystii, która jest dziękczynieniem, wzmocnieniem i największym darem w życiu każdego chrześcijanina. Eucharystia jako Uczta ? Ofiara ? Eschatologiczna Przyszłość ? jest sakramentem miłości, chrztu, bierzmowania, miłosierdzia, wspólnoty wiernych. Przypomniał, że papież Franciszek nazwał Eucharystię ?Sercem Kościoła?. Ks. Asystent przedstawił program katolicki na rok 2020 skierowany na istotę Eucharystii ? Świętej Wieczerzy.
Prezes AK Archidiecezji Białostockiej pani Teresa Niewińska w prezentacji multimedialnej przypomniała najważniejsze zdarzenia i osiągnięcia wspólnoty w mijającym roku, który upływał pod hasłem ?W mocy Bożego Ducha”.
Najważniejszą częścią święta Chrystusa Króla Wszechświata była uroczysta Msza Święta, w której uczestniczyły sztandary Akcji Katolickiej, posługę pełnili członkowie Akcji Katolickiej z POAK parafii pw. św. Rocha, POAK parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Białymstoku oraz POAK z Korycina, i Choroszczy oraz Turośni Kościelnej.
HiT
2019-12-13
galeria – patrz
