?Lepiej jest zapalić świecę, niż przeklinać ciemność?,
św. Matka Teresa z Kalkuty
Adwent to czas radosnego oczekiwania na Chrystusa. W związku z tym, w ten właśnie okres liturgiczny, nie możemy wejść inaczej, jak tylko z radością, której towarzyszy wsłuchanie się w to, co Chrystus żyjący w Kościele, ma nam dziś do powiedzenia. Papież Franciszek, podpowiada nam, że radość jest ?cnotą człowieka w drodze? (Hom. 10.05.2013). To cnota radości przekonuje nas o tym, że nie możemy jej zatrzymać wyłącznie dla siebie, ponieważ jako dar, podąża ona drogą życia razem z Jezusem.
Już na początku adwentu, Akcja Katolicka, w swych działaniach, zatrzymuje się przed drogowskazem, jaki polskiemu Kościołowi postawili jego Pasterze i z radością, czyli -?cnotą człowieka w drodze?, podejmuje program kolejnego roku duszpasterskiego: -?Idźcie i głoście?. W perspektywie początku drogi i głoszenia Ewangelii, przygotowujemy się na Boże Narodzenie. To właśnie w bożonarodzeniowym żłóbku chcemy na nowo odkryć właściwą laikatowi duchowość i uwierzyć, że poprzez adwent, jako wierni świeccy, formujący się w Akcji Katolickiej, przygotowujemy się nie tylko na celebrowanie prawdy o wcieleniu się Chrystusa, ale również odkrywamy prawdę o konieczności wcielenia Kościoła i ewangelicznych wartości w ludzką rzeczywistość.
Na obszarze świata, na nowo, rozbrzmiewa dla nas wezwanie: -?Idźcie i głoście?, które przekonuje nas o tym, że jako świeccy członkowie Kościoła, mamy wcielać miłość Chrystusa w świat. W jego struktury. Ze świeckim powołaniem do świata, o którym mówi Sobór Watykański II, związane jest prowadzenie działań apostolskich w świecie. W tej materii, ?Lumen gentium?, podpowiada nam, aby laicy: -?wykonując właściwe sobie zadania, kierowani duchem ewangelicznym przyczyniali się do uświęcenia świata na kształt zaczynu, od wewnątrz niejako, i w ten sposób przykładem zwłaszcza swego życia promieniując wiarą, nadzieją i miłością, ukazywali innym Chrystusa? (KK,31).
W tegoroczny adwent weszliśmy poprzez świadome przyjęcie Jezusa Chrystusa za Króla i Pana oraz symboliczne zamknięcie Drzwi Świętych. Jednakże, temu naszemu przeżywaniu wiary, naszym próbom ukazywania innym ludziom Chrystusa, towarzyszyć musi świadomość słów św. Jana Pawła II, który poucza nas, że ten, -?kto prawdziwie spotkał Chrystusa nie może zatrzymywać Go dla siebie, ale winien Go głosić? (NMI,40).
Wiara zakłada również patrzenie w przyszłość. Dlatego, nie sposób, nie odnieść się do tego, co na horyzoncie najbliższej przyszłości, Opatrzność Boża, stawia nam na drodze. Mamy tu na myśli dwa istotne wydarzenia. Pierwsze z nich to, ustanowiony przez Konferencję Episkopatu Polski Rok Świętego Brata Alberta. Drugie wydarzenie, to celebrowanie w roku 2017 setnej rocznicy objawień Matki Bożej w Fatimie, poprzez które wezwani jesteśmy do nawrócenia, pokuty i modlitwy różańcowej. To właśnie w kontekście tematu rozpoczynającego się roku: -?Idźcie i głoście?, jak zauważa Przewodniczący KEP, Arcybiskup Stanisław Gądecki, to przede wszystkim: -?przykład świętego Brata Alberta stanie się okazją do uwiarygodnienia czynami miłosierdzia tego, co będziemy głosić?.
Widzimy wyraźnie, jak w perspektywie adwentu charyzmat Akcji Katolickiej, może zajaśnieć pełnym blaskiem na niwie Kościoła i świata. Stanie się to wówczas, jeżeli autentycznie zaangażujemy się w te ?treści wiary?, które nakreślili przed nami polscy Pasterze. Podejmując wyzwanie zaniesienia Ewangelii o Bogu, który jest Miłością, współczesnemu człowiekowi, pamiętamy jednocześnie o wskazówce papieża Franciszka, który w liście apostolskim ?Misericordia et Misera?, mówi do nas wyraźnie, że: -?miłosierdzie nie może być bowiem jakąś dygresją w życiu Kościoła, ale stanowi samo jego życie, czyniąc widoczną i namacalną głęboką prawdę Ewangelii?.
AD
